નવી દિલ્હીઃ ભારતના રાષ્ટ્રપતિ શ્રીમતી દ્રોપદી મુર્મૂએ વાર્ષિક રથયાત્રામાં ભાગ લીધાના એક દિવસ બાદ આજે સવારે (8 જુલાઈ, 2024) પવિત્ર શહેર પુરીના સમુદ્ર તટ પર થોડો સમય વિતાવ્યો હતો. પાછળથી તેમણે પ્રકૃતિ સાથે નજીકના સંપર્કમાં હોવાના અનુભવ વિશે તેમના વિચારો લખ્યા.
એક્સ પર જે લખાણ લખવામાં આવ્યું હતું તે આ પ્રમાણે છે: “એવી કેટલીક જગ્યાઓ છે જે આપણને જીવનના હાર્દ સાથે ગાઢ સંપર્કમાં લાવે છે અને આપણને યાદ અપાવે છે કે આપણે કુદરતનો એક ભાગ છીએ. પર્વતો, જંગલો, નદીઓ અને દરિયાકિનારાઓ આપણી અંદર ઊંડે ઊંડે કશુંક આકર્ષિત કરે છે. આજે જ્યારે હું દરિયાકિનારે ચાલતી હતી, ત્યારે મને આસપાસના વાતાવરણ સાથે તાલમેલ અનુભવાતો હતો – હળવો પવન, મોજાંઓની ગર્જના અને પાણીનો વિશાળ વિસ્તાર. આ એક ધ્યાનનો અનુભવ હતો.
ગઈકાલે જ્યારે મેં મહાપ્રભુ શ્રી જગન્નાથજીના દર્શન કર્યા ત્યારે પણ મને જે ઊંડી આંતરિક શાંતિનો અનુભવ થયો હતો, તે મારા માટે લાહ્વો હતો. અને આવો અનુભવ થવામાં હું એકલી જ નથી; જ્યારે આપણે આપણાથી ઘણી મોટી વસ્તુનો સામનો કરીએ છીએ, જે આપણને ટકાવી રાખે છે અને જે આપણા જીવનને અર્થપૂર્ણ બનાવે છે ત્યારે આપણે બધા તે રીતને અનુભવી શકીએ છીએ.
રોજબરોજની ધમાલમાં, આપણે પ્રકૃતિ માતા સાથેનો આ સંબંધ ગુમાવીએ છીએ. માનવજાત માને છે કે તેણે પ્રકૃતિ પર પ્રભુત્વ મેળવ્યું છે અને તેના પોતાના ટૂંકા ગાળાના ફાયદા માટે તેનું શોષણ કરી રહ્યું છે. પરિણામ સૌએ જોવાનું છે. આ ઉનાળામાં, ભારતના ઘણા ભાગોમાં હીટવેવની ભયાનક શ્રેણીનો સામનો કરવો પડ્યો હતો. તાજેતરના વર્ષોમાં વિશ્વભરમાં આત્યંતિક હવામાનની ઘટનાઓ વધુ વારંવાર બની છે. આવનારા દાયકાઓમાં પરિસ્થિતિ વધુ ખરાબ રહેવાનું અનુમાન છે.
પૃથ્વીની સપાટીનો સિત્તેર ટકાથી વધુ હિસ્સો મહાસાગરોનો બનેલો છે, અને ગ્લોબલ વોર્મિંગને કારણે વૈશ્વિક સમુદ્રની સપાટીમાં વધારો થઈ રહ્યો છે, જેના કારણે દરિયાકાંઠાના વિસ્તારો ડૂબી જવાનો ભય છે. મહાસાગરો અને વનસ્પતિ અને પ્રાણીસૃષ્ટિની સમૃદ્ધ વિવિધતાઓ ત્યાં જોવા મળે છે, જે વિવિધ પ્રકારના પ્રદૂષણને કારણે ભારે સહન કરી છે.
સદનસીબે કુદરતના ખોળામાં રહેતા લોકોએ પરંપરાઓને ટકાવી રાખી છે, જે આપણને માર્ગ બતાવી શકે છે. ઉદાહરણ તરીકે, દરિયાકાંઠાના વિસ્તારોના રહેવાસીઓ પવન અને સમુદ્રના મોજાની ભાષા જાણે છે. આપણા પૂર્વજોને અનુસરીને, તેઓ સમુદ્રને ભગવાન તરીકે પૂજે છે.
હું માનું છું કે પર્યાવરણના સંરક્ષણ અને સંરક્ષણના પડકારને પહોંચી વળવા માટે બે માર્ગો છે; વધારે વ્યાપક પગલાંઓ કે જે સરકારો અને આંતરરાષ્ટ્રીય સંગઠનો તરફથી આવી શકે, અને નાના, સ્થાનિક પગલાં કે જે આપણે એક નાગરિક તરીકે લઈ શકીએ. અલબત્ત, આ બંને એકબીજાના પૂરક છે. ચાલો આપણે વધુ સારી આવતીકાલ માટે વ્યક્તિગત રીતે, સ્થાનિક રીતે – જે કરી શકીએ તે કરવાની પ્રતિજ્ઞા લઈએ. આપણે આપણા બાળકોના ઋણી છીએ. “