લોકોને રવીન્દ્રનાથ ટાગોર વિશે કોઈ પરિચયની જરૂર નથી. તેઓ તેમના સમયના મહાન કવિ અને વાર્તા લેખક હતા. આપણે બધાએ ગીતાંજલિ, કાબુલીવાલા, ગોરા, પોસ્ટ ઓફિસ જેવી વાર્તાઓ એક યા બીજા સમયે શાળામાં વાંચી હશે. ચોખેર બાલી જેવી ઘણી ફિલ્મો પર ફિલ્મો પણ બની હતી. તેમના ગયા પછી તેમની વાર્તાઓ આજે અમર છે અને રવીન્દ્રનાથ ટાગોરની વાર્તાઓ પુસ્તક પ્રેમીઓ માટે આરામ છે. પરંતુ શું તમે જાણો છો કે તેઓ એક મહાન વાર્તાકાર અને કવિ હોવા ઉપરાંત એક ઉત્તમ ચિત્રકાર પણ હતા.
પરંતુ આટલા સફળ થયા પછી પણ તે કંઈક બીજું કરવા માટે ઉત્સુક હતા. તેઓ 67 વર્ષની ઉંમરે પેઇન્ટિંગ તરફ વળ્યા હતા.
તેમનો જન્મ 7 મે 1861ના રોજ કોલકાતાના જોડાસાંકુ સ્થિત ટાગોર ભવન ખાતે થયો હતો. લેખકે ક્યારેય પેઇન્ટિંગની કોઈ તાલીમ લીધી નથી. પણ આખરે આટલી ઉત્તમ વાર્તાઓ લખ્યા પછી, તેમણે એવા સમયે ચિત્રકળામાં વધુ રસ દાખવ્યો જ્યારે તેમના ભત્રીજા અને બંગાળશેલીના જનક અબનિદ્રનાથ ટાગોર ચિત્રકળામાં સંપૂર્ણ રીતે સક્રિય હતા.તેમને ક્યાંક ને ક્યાંક તેમના ભત્રીજાથી ચોક્કસ પ્રેરણા મળી હતી, પરંતુ તેમની કળા તેમની કલા હતી. તેની કળા બધાથી અલગ હતી, બીજા કોઈનો પ્રભાવ એમાં દેખાતો ન હતો.
શરૂઆતમાં ચિત્રકામ કરતી વખતે તેણે પ્રાણીઓ અને કાલ્પનિક પક્ષીઓના ચિત્રો તૈયાર કર્યા, જે ખૂબ જ પ્રશંસનીય હતા. તેઓ કપડાના ટુકડા અને આંગળીઓને શાહીમાં ડુબાડીને બ્રશની મદદથી રાક્ષસી આકૃતિઓ, ભૂત અને આત્માઓના કાલ્પનિક ચિત્રો બનાવતા હતા.
રવીન્દ્રનાથે લગભગ 20,000 ચિત્રો બનાવ્યા. તેણે અંડાકાર માનવ માથું પણ બનાવ્યું. રવીન્દ્રનાથ ટાગોરે 1930 માં પેરિસમાં તેમના ચિત્રોનું પ્રથમ પ્રદર્શન કર્યું હતું. તે જ સમયે, જ્યારે ભારતના કોલકાતામાં તેમના સુંદર ચિત્રોનું એક પ્રદર્શન યોજાયું હતું, ત્યારે લોકોને કંઈ ખાસ સમજાયું નહીં અને તેઓએ તેની ઉગ્ર ટીકા કરી. ઘણા લોકોએ આ ચિત્રોને સમજની બહાર ગણાવ્યા, પરંતુ રવીન્દ્રનાથ આ ટીકાઓથી પ્રભાવિત થયા નહીં. તે જ સમયે, લેખકોએ તેમના ચિત્રોમાં તમામ પ્રકારના રંગોનો ઉપયોગ કર્યો હતો અને ચિત્રોનો મુખ્ય વિષય ભારતીય સ્ત્રીઓ હતી.
રવીન્દ્રનાથ ટાગોરના કેટલાક મહત્વપૂર્ણ ચિત્રો
તેમણે મશીન મેન, પક્ષી, જમ્પિંગ ડીયર, લેન્ડસ્કેપ પેઇન્ટિંગ, થાકેલા પ્રવાસી, સફેદ દોરો (આત્મા પેઇન્ટિંગ) વગેરે જેવા સરળ છતાં સુંદર ચિત્રો વડે પેઇન્ટિંગની દુનિયામાં ક્રાંતિ કરી. લોકો આજે પણ તેમના ચિત્રો જોવાનું પસંદ કરે છે.